کد مطلب:161220 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:298
فرزندان امام حسین
و اما فرزندان امام حسین علیه السلام بنابر تاریخ مشهور كه مرحوم شیخ مفید رضی الله عنه نیز آن را
تأیید كرده، شش نفر هستند. دو دختر و چهار پسر كه عبارتند از: امام سجاد علیه السلام، حضرت علی اكبر علیه السلام، حضرت علی اصغر علیه السلام، جعفر، فاطمه علیهاالسلام و سكینه علیهاالسلام. كه عده ای از مورخین رقیه ی علیهاالسلام سه ساله را نیز به آن افزوده اند. [1] .
1 - امام سجاد علیه السلام: حضرت علی بن الحسین علیه السلام در تاریخ پنجم شعبان سال 38 هجری، در مدینه دیده به جهان گشود. كنیه ی آن حضرت ابامحمد و مدت امامتش 35 سال و طول عمر آن بزرگوار 57 سال بود كه با زهر هشام بن عبدالملك به شهادت رسید و در قبرستان بقیع مدفون گشت.
امام سجاد علیه السلام در واقعه ی كربلا، 23 سال داشت، كه در طول این مدت به شدت مریض بود. خداوند متعال به این وسیله او را از شرارت بنی امیه حفظ كرد و او توانست در طول اسارت به كوفه و شام، خفتگان را بیدار سازد و اشك های ندامت را بر رخسارها جاری كند و با خطبه ای در شام به تبلیغات 46 ساله ی امویها پایان دهد.
2 - حضرت علی اكبر علیه السلام: فرزند بزرگ اباعبدالله الحسین علیه السلام كه نام مادرش لیلی است. روز یازدهم شعبان سال 33 هجری در مدینه متولد شد و در روز عاشورا یك جوان پرتوان 28 ساله بود. در جنگ با دشمنان 120000 نفر را به خاك هلاكت افكند و تمام قشون عمر سعد را متزلزل نموده و رعب و هراس در دل آنان ایجاد نمود و چنان پیش رفت كه آنان را به ضجه و ناله واداشت و كشتگان را به 200 نفر رسانید. [2] .
رشد و كمال علی اكبر علیه السلام در میان تمام بنی هاشم و یاران امام حسین علیه السلام كم نظیر و زبانزد بود. وی را خلقا، خلقا و منطقا شبیه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می دانستند.
3 - حضرت علی اصغر علیه السلام: طفل شش ماهه ی حسین بن علی علیه السلام كه نام مادرش رباب است. امام حسین علیه السلام روز عاشورا به خیمه مراجعه كرد و فرمود: طفل شیرخواره ام علی را بدهید تا او را ببینم. چون علی اصغر علیه السلام را به او دادند، آن حضرت فرزندش را می بوسید. و نقل است كه خطاب به دشمن فرمود اگر به من رحم نمی كنید به این طفل شیرخوار رحم كنید و او را سیراب سازید. كه حرمله به دستور عمر سعد گلوی علی اصغر علیه السلام را شكافت.
در كتب مقتل، هم از علی اصغر علیه السلام شیرخوار یاد شده و هم از عبدالله؛ و اینكه آیا دو كودك بوده و یا هر دو یك كودك اند، اختلاف است و بنابر نظر مشهور این دو نام یك كودك است.
4 - جعفر؛ كه مادرش زنی از قبیله ی قضاعه است و در واقعه ی كربلا حضور نداشت و گفته اند قبل از این واقعه از دنیا رفته بود. [3] .
5 - فاطمه علیهاالسلام: كه در سال 41 هجری متولد شد. بانوی با شرافت و دانش كه اهل ذكر و شب زنده داری و عبادت بود و روزها روزه می گرفت. از جمال ظاهر و باطن برخوردار و تیزهوش و اهل سخن و ادبیات و حدیث بود. روایات زیادی را از حضرت زهرا علیهاالسلام، امام حسن علیه السلام، حضرت زینب علیهاالسلام، امام سجاد علیه السلام، عایشه و اسماء و حتی از ابن عباس و بلال نقل نموده است و دیگران نیز مانند فرزندان امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام و حضرت زینب علیهاالسلام، از وی حدیث نقل كرده اند. [4] .
در تاریخ آمده است كه حسن مثنی فرزند گرامی امام حسن علیه السلام، به نزد امام حسین علیه السلام آمد و آرزو كرد كه به افتخار دامادی آن حضرت درآید. آن بزرگوار فرمود: «از دو دخترم فاطمه و سكینه، هر كدام را اختیار می كنی، مانعی ندارد. ولی من فاطمه را به مصلحت
می دانم زیرا او هم از سكینه بزرگتر است و هم به مادرم زهرا علیهاالسلام شباهت دارد و در جمال و تقوا و فضیلت نظیری ندارد و بیشتر به عبادت خدا می پردازد» [5] .
فاطمه علیهاالسلام با حسن مثنی ازدواج كرد، و هر دو در واقعه ی كربلا حضور داشتند. حسن مثنی در ركاب سالار شهیدان شجاعانه جنگید و پس از زخم های بی شمار به زمین افتاد. فاطمه بالای سر او گریه می كرد و در فراق او بی تاب بود تا اینكه بعد از شهادت اباعبدالله علیه السلام، سرهای شهداء را جدا می كردند. او را دیدند كه رمقی در بدن دارد. با شفاعت اسماء بن خارجه كه از طرف مادر با حسن مثنی نسبت داشت، او را رها كردند و با معالجه در كوفه، جان سالم بدر برد. [6] از او فرزندانی بنامهای عبدالله محض، ابراهیم غمر و حسن مثلث به دنیا آمدند. [7] .
فاطمه بنت الحسین علیه السلام در نهضت حسینی در فرصت های مناسب، به سخنرانی پرداخت و از شهادت و مظلومیت اباعبدالله الحسین علیه السلام سخن گفت و در مجلس یزید در حالی كه با زنجیرهای اسارت به آن محفل وارد می شد، خطاب به او گفت: ای یزید! تو در جرأت و شقاوت به جایی رسیده ای كه فرزندان پیامبر را اسیر می كنی؟ [8] وی در كوفه نیز فصیح و رسا علیه ابن زیاد سخنرانی كرد و همه را به گریه انداخت [9] .
در تاریخ آمده است كه فاطمه علیهاالسلام بعد از فوت شوهر، به مدت یكسال بر سر قبر او به نوحه سرایی و عزاداری پرداخت. وی تا زمان امام صادق علیه السلام را درك كرد و سال 117 هجری، در سن 70 سالگی در مدینه، بدرود حیات گفت و در قبرستان بقیع دفن شد [10] .
6 - سكینه علیهاالسلام: نام اصلی اش را آمنه، امینه، امیمه یا امامه نوشته اند. او در سال 47
هجری در مدینه دیده به جهان گشود و 70 سال زندگی كرد و در روز پنجشنبه پنجم ربیع الاول سال 17 هجری، در مدینه وفات نمود و در بقیع مدفون گشت. مادر او رباب دختر امرءالقیس است كه هر دو در كربلا حضور داشتند و در پیشبرد نهضت اباعبدالله الحسین علیه السلام نقش مهمی داشتند.
سكینه دختری با استعداد، سخنوری فصیح، شاعری هنرمند و سیاستمداری دوراندیش بود و در علم، معرفت، ادب، توجه به حق و جذبه ی پرودگار، كم نظیر و مورد توجه خاص پدرش اباعبدالله الحسین علیه السلام بود. وی در نهضت كربلا در هر فرصتی با فرازهای مناسب و اشعار پرمعنی، اهداف حسین بن علی علیه السلام را متذكر می شد. در واقعه ی كربلا، همراه شوهرش عبدالله بن حسن، فرزند بزرگ امام حسن مجتبی علیه السلام بود و اینكه گاهی او را یك دختر كوچك و چند ساله معرفی می كنند، صحت ندارد و با خطاب امام حسین علیه السلام كه او را «خیرة النسوان» نامید [11] منافات دارد. حداقل سن او در واقعه ی كربلا 14 می باشد و چون شوهرش در كربلا شهید شد، به عقد مصعب بن زبیر درآمده كه او نیز در جنگ با عبدالملك مروان كشته شد. سپس عبدالملك از آن بی بی خواستگاری كرد! سكینه در جواب گفت: هرگز با قاتل شوهرم ازدواج نمی كنم. سپس از بصره عازم مدینه شد و چون به كوفه رسید، شیعیان و مردم این شهر از ایشان استقبال گرمی به عمل آوردند و تقاضا كردند كه آن بانو در كوفه بماند. او در جواب گفت: سوگند به خدا! او خود می داند من شما را دشمن می دارم، زیرا شما جدم امیرالمؤمنین علیه السلام و عمویم امام حسن علیه السلام و پدرم حسین علیه السلام و برادرم علی اصغر علیه السلام و شوهرم مصعب را كشتید. [12] .
تأیید كرده، شش نفر هستند. دو دختر و چهار پسر كه عبارتند از: امام سجاد علیه السلام، حضرت علی اكبر علیه السلام، حضرت علی اصغر علیه السلام، جعفر، فاطمه علیهاالسلام و سكینه علیهاالسلام. كه عده ای از مورخین رقیه ی علیهاالسلام سه ساله را نیز به آن افزوده اند. [1] .
1 - امام سجاد علیه السلام: حضرت علی بن الحسین علیه السلام در تاریخ پنجم شعبان سال 38 هجری، در مدینه دیده به جهان گشود. كنیه ی آن حضرت ابامحمد و مدت امامتش 35 سال و طول عمر آن بزرگوار 57 سال بود كه با زهر هشام بن عبدالملك به شهادت رسید و در قبرستان بقیع مدفون گشت.
امام سجاد علیه السلام در واقعه ی كربلا، 23 سال داشت، كه در طول این مدت به شدت مریض بود. خداوند متعال به این وسیله او را از شرارت بنی امیه حفظ كرد و او توانست در طول اسارت به كوفه و شام، خفتگان را بیدار سازد و اشك های ندامت را بر رخسارها جاری كند و با خطبه ای در شام به تبلیغات 46 ساله ی امویها پایان دهد.
2 - حضرت علی اكبر علیه السلام: فرزند بزرگ اباعبدالله الحسین علیه السلام كه نام مادرش لیلی است. روز یازدهم شعبان سال 33 هجری در مدینه متولد شد و در روز عاشورا یك جوان پرتوان 28 ساله بود. در جنگ با دشمنان 120000 نفر را به خاك هلاكت افكند و تمام قشون عمر سعد را متزلزل نموده و رعب و هراس در دل آنان ایجاد نمود و چنان پیش رفت كه آنان را به ضجه و ناله واداشت و كشتگان را به 200 نفر رسانید. [2] .
رشد و كمال علی اكبر علیه السلام در میان تمام بنی هاشم و یاران امام حسین علیه السلام كم نظیر و زبانزد بود. وی را خلقا، خلقا و منطقا شبیه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می دانستند.
3 - حضرت علی اصغر علیه السلام: طفل شش ماهه ی حسین بن علی علیه السلام كه نام مادرش رباب است. امام حسین علیه السلام روز عاشورا به خیمه مراجعه كرد و فرمود: طفل شیرخواره ام علی را بدهید تا او را ببینم. چون علی اصغر علیه السلام را به او دادند، آن حضرت فرزندش را می بوسید. و نقل است كه خطاب به دشمن فرمود اگر به من رحم نمی كنید به این طفل شیرخوار رحم كنید و او را سیراب سازید. كه حرمله به دستور عمر سعد گلوی علی اصغر علیه السلام را شكافت.
در كتب مقتل، هم از علی اصغر علیه السلام شیرخوار یاد شده و هم از عبدالله؛ و اینكه آیا دو كودك بوده و یا هر دو یك كودك اند، اختلاف است و بنابر نظر مشهور این دو نام یك كودك است.
4 - جعفر؛ كه مادرش زنی از قبیله ی قضاعه است و در واقعه ی كربلا حضور نداشت و گفته اند قبل از این واقعه از دنیا رفته بود. [3] .
5 - فاطمه علیهاالسلام: كه در سال 41 هجری متولد شد. بانوی با شرافت و دانش كه اهل ذكر و شب زنده داری و عبادت بود و روزها روزه می گرفت. از جمال ظاهر و باطن برخوردار و تیزهوش و اهل سخن و ادبیات و حدیث بود. روایات زیادی را از حضرت زهرا علیهاالسلام، امام حسن علیه السلام، حضرت زینب علیهاالسلام، امام سجاد علیه السلام، عایشه و اسماء و حتی از ابن عباس و بلال نقل نموده است و دیگران نیز مانند فرزندان امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام و حضرت زینب علیهاالسلام، از وی حدیث نقل كرده اند. [4] .
در تاریخ آمده است كه حسن مثنی فرزند گرامی امام حسن علیه السلام، به نزد امام حسین علیه السلام آمد و آرزو كرد كه به افتخار دامادی آن حضرت درآید. آن بزرگوار فرمود: «از دو دخترم فاطمه و سكینه، هر كدام را اختیار می كنی، مانعی ندارد. ولی من فاطمه را به مصلحت
می دانم زیرا او هم از سكینه بزرگتر است و هم به مادرم زهرا علیهاالسلام شباهت دارد و در جمال و تقوا و فضیلت نظیری ندارد و بیشتر به عبادت خدا می پردازد» [5] .
فاطمه علیهاالسلام با حسن مثنی ازدواج كرد، و هر دو در واقعه ی كربلا حضور داشتند. حسن مثنی در ركاب سالار شهیدان شجاعانه جنگید و پس از زخم های بی شمار به زمین افتاد. فاطمه بالای سر او گریه می كرد و در فراق او بی تاب بود تا اینكه بعد از شهادت اباعبدالله علیه السلام، سرهای شهداء را جدا می كردند. او را دیدند كه رمقی در بدن دارد. با شفاعت اسماء بن خارجه كه از طرف مادر با حسن مثنی نسبت داشت، او را رها كردند و با معالجه در كوفه، جان سالم بدر برد. [6] از او فرزندانی بنامهای عبدالله محض، ابراهیم غمر و حسن مثلث به دنیا آمدند. [7] .
فاطمه بنت الحسین علیه السلام در نهضت حسینی در فرصت های مناسب، به سخنرانی پرداخت و از شهادت و مظلومیت اباعبدالله الحسین علیه السلام سخن گفت و در مجلس یزید در حالی كه با زنجیرهای اسارت به آن محفل وارد می شد، خطاب به او گفت: ای یزید! تو در جرأت و شقاوت به جایی رسیده ای كه فرزندان پیامبر را اسیر می كنی؟ [8] وی در كوفه نیز فصیح و رسا علیه ابن زیاد سخنرانی كرد و همه را به گریه انداخت [9] .
در تاریخ آمده است كه فاطمه علیهاالسلام بعد از فوت شوهر، به مدت یكسال بر سر قبر او به نوحه سرایی و عزاداری پرداخت. وی تا زمان امام صادق علیه السلام را درك كرد و سال 117 هجری، در سن 70 سالگی در مدینه، بدرود حیات گفت و در قبرستان بقیع دفن شد [10] .
6 - سكینه علیهاالسلام: نام اصلی اش را آمنه، امینه، امیمه یا امامه نوشته اند. او در سال 47
هجری در مدینه دیده به جهان گشود و 70 سال زندگی كرد و در روز پنجشنبه پنجم ربیع الاول سال 17 هجری، در مدینه وفات نمود و در بقیع مدفون گشت. مادر او رباب دختر امرءالقیس است كه هر دو در كربلا حضور داشتند و در پیشبرد نهضت اباعبدالله الحسین علیه السلام نقش مهمی داشتند.
سكینه دختری با استعداد، سخنوری فصیح، شاعری هنرمند و سیاستمداری دوراندیش بود و در علم، معرفت، ادب، توجه به حق و جذبه ی پرودگار، كم نظیر و مورد توجه خاص پدرش اباعبدالله الحسین علیه السلام بود. وی در نهضت كربلا در هر فرصتی با فرازهای مناسب و اشعار پرمعنی، اهداف حسین بن علی علیه السلام را متذكر می شد. در واقعه ی كربلا، همراه شوهرش عبدالله بن حسن، فرزند بزرگ امام حسن مجتبی علیه السلام بود و اینكه گاهی او را یك دختر كوچك و چند ساله معرفی می كنند، صحت ندارد و با خطاب امام حسین علیه السلام كه او را «خیرة النسوان» نامید [11] منافات دارد. حداقل سن او در واقعه ی كربلا 14 می باشد و چون شوهرش در كربلا شهید شد، به عقد مصعب بن زبیر درآمده كه او نیز در جنگ با عبدالملك مروان كشته شد. سپس عبدالملك از آن بی بی خواستگاری كرد! سكینه در جواب گفت: هرگز با قاتل شوهرم ازدواج نمی كنم. سپس از بصره عازم مدینه شد و چون به كوفه رسید، شیعیان و مردم این شهر از ایشان استقبال گرمی به عمل آوردند و تقاضا كردند كه آن بانو در كوفه بماند. او در جواب گفت: سوگند به خدا! او خود می داند من شما را دشمن می دارم، زیرا شما جدم امیرالمؤمنین علیه السلام و عمویم امام حسن علیه السلام و پدرم حسین علیه السلام و برادرم علی اصغر علیه السلام و شوهرم مصعب را كشتید. [12] .
[1] محققان واقعه ي خرابه ي شام و شهادت كودك سه ساله بنام رقيه عليهاالسلام را مورد بحث و تشكيك قرار داده و نظر واحدي ميان آنان وجود ندارد. در منابع اوليه كه پيرامون قيام عاشورا و حوادث پس از آن نگارش شده است، بر خلاف نظر مشهور، اين مسأله نيامده است؛ ولكن در مقتل ها و اسناد تاريخي بعدي، به مسأله ي شهادت كودك سه ساله بنام رقيه عليهاالسلام در خرابه ي شام تصريح شده است.
اما در كتاب اجساد جاويدان - ص 59 تا 68 - با شواهد و قرائن فراوان اثبات شده است كه فرزند سه ساله ي امام حسين عليه السلام رقيه عليهاالسلام نام داشت. مثلا در جايي نقل شده است كه امام حسين عليه السلام خطاب به زنان حرم فرمود: «يا اختاه يا ام كلثوم و انت يا زينب و انت يا رقيه...». (سحاب رحمت، ص 765).
[2] جلاء العيون شبر ج 2، ص 200.
[3] سيماي امام حسين عليه السلام، ص 275.
[4] رياحين الشريعه ج 3، ص 281.
[5] همان.
[6] حياة الامام الحسين عليه السلام ج 3، ص 312.
[7] منتهي الامال ج 1، ص 463.
[8] تاريخ طبري ج 6، ص 253.
[9] ارشاد شيخ مفيد ج 2، ص 121 - بحارالأنوار، ج 45، ص 136.
[10] اعلام النساء ج 4، ص 44 - منتهي الامال ج 1، ص 463.
[11] سكينه، مقرم، ص 266 - شام سرزمين خاطره ها، ص 106.
[12] اعلام النساء ج 1، ص 438 و ج 2، ص 202 - رياحين الشريعة ج 3، ص 256 - اعيان الشيعه ج 3، ص 492 - منتهي الامال ج 1، ص 463.